Huzursuzluğun Tasnifi

HUZURSUZLUĞUN TASNİFİ

Çizmek, zihnimde olup bitenleri anlamanın bir yolu benim için. Çizgi, toplumsalla bireyselin birbirine karıştığı, kimliklerin buluştuğu bu akışkan imgelerin çıkıp geldiği çukurları açığa çıkarıyor.

Desen, sürekli oluş halini ağırlayan karanlık mağaralar gibi çalışıyor; bilinç duvarına yansıyan gölgelere anlam katmaya çalışan, yaşadıklarını sürekli tüküren, huzursuz, durmadan kamusallığın sınırlarını aşındıran tuhaf bir aygıt gibi… Aynı zamanda ressamı, yani öznesini de güven kaybına uğratıyor; bu mücadeleden bazen yüzümü kaybederek sağ çıkabiliyorum. Öte yandan aklım, bu imgeleri çaresizlik içinde tasnif etmeye çalışıyor. Bu beyhude bir çabadır. Sosyal bedeni korumaya ve kurmaya çalışırken sürekli fesat çukurlarına düşen, aslında hayal gücünün tünellerinde yeniden üretilen sadece havada asılı, silik bir vatandaş portresidir. Bu vatandaş tam meşrulaşma sınırında haset dolu saldırılara maruz kalıyor ve çaresiz bir uzlaşı arayışı içinde imgeleri ve durumları tasnife başlıyor.

Bu tasnif çabası, tarih, sokaklar, unutulmuş botanik sınıflandırmalar, karşılıksız aşklar, soyu tükenmiş hayvanlar, asfalt orkideleri vs. gibi bir isim ve dünyada bir yer edinme arzusudur.

İnci Eviner 2013